Sinds maart 2020 werkt mevrouw Stoffers binnen het Esdal Vakcollege en de locatie Boermarkeweg als ondersteuner in de trajectklas. In deze klas worden leerlingen geplaatst vanuit VSO De Atlas (RENN4) of vanuit het Esdal College, die tijdelijk extra zorg en begeleiding nodig hebben. Van de leerlingen in deze klas is de verwachting dat ze met een diploma van school komen. En dat is al een aantal leerlingen gelukt! Mevrouw Stoffers deelt hieronder graag het verhaal over leerling J., een mooi voorbeeld van passend onderwijs in de praktijk.

Kleine successen groot vieren
Leerling J. is een ontzettend creatieve en muzikale jongen, die zeer opmerkzaam is en communicatief sterk. Hij is daarmee voor docenten een uitdaging. Hij bezit een natuurlijk charisma en weet altijd op eigen wijze een draai te geven aan een gebeurtenis.

Ik zie en spreek J. en ik hoor de verhalen van collega’s. Bij J. zie ik zijn innerlijke en uiterlijke onrust die haast niet te beteugelen valt. In de gesprekken met hem geeft hij aan dat hij zich vaak niet begrepen voelt. Hoe kan het dat docenten altijd ‘de baas’ willen zijn en niet de moeite nemen om een gesprek met hem aan te knopen? Hebben zij wel door hoe hij zich voelt? Deze vragen zitten vast in zijn hoofd, waardoor hij blokkeert en niet alle lessen kan volgen.

Deze jongen is beschadigd. Het vertrouwen in zijn docenten is hij gedurende de jaren kwijtgeraakt. Negatieve benadering, veel straffen en het gevoel hebben nooit een echte kans te hebben gehad. Er is werk aan de winkel. Zijn beeld is zijn waarheid, evenals dat collega’s zijn gedrag niet kunnen accepteren in de klas. Vaak spreek ik met deze jongen waarin ik hem complimenteer. Kleine successen vieren we groot. Vanuit de theorie weten we allemaal hoe dat moet, maar soms vergeten we het.

Samenwerken en afstemmen
Het contact dat ik met zijn ouders onderhoud is erg intensief. De processen die op school plaatsvinden, spelen vaak ook thuis een rol. Samenwerken en afstemmen is hierin erg belangrijk. Dit houdt niet in dat ik overal in meega in wat ouders ervaren. Ik ben kritisch, maar altijd respectvol. Door de erkenning en het gevoel dat hun kind ‘gezien’ wordt, groeit het vertrouwen in de band met school.

Ook met collega’s voer ik gesprekken over de uitdaging die J. in de klas is voor zijn docenten. We maken onderling afspraken, waar vooral ruimte wordt gemaakt voor een time-out en de kleine stappen terug in de klas. Het bieden van nieuwe kansen, iedere dag, blijft lastig. Ook deel ik handelingsadviezen met collega’s. Wat te doen als het even niet gaat? Wat heeft deze jongen dan nodig van jou als docent?

Na een halfjaar begeleiding starten de examens, maar J. is er eigenlijk niet klaar voor. Hij onderschat de lesstof en heeft met zijn band zoveel optredens dat hij de meivakantie niet besteedt aan leren. Om dit te begrijpen moet je een kijkje nemen in zijn hoofd. Voor hem is het zo logisch, ouders en docenten worden er onrustig van. Ik zie hoe deze jongen dit aanvliegt en bespreek zijn inzet.

Geslaagd, op vele fronten
Hij doet op het laatste moment nog wat hij kan, maar helaas, gezakt. Gelukkig heeft deze jongen niet alles voor niets gedaan en is er een mogelijkheid dat hij met herexamens alsnog zijn diploma kan halen. De samenwerking die ontstaat met docenten in de school om zo’n jongen te bieden wat hij nodig heeft, is fantastisch! Collega’s stemmen onderling af en we maken samen plannen.

En dan volgt vlak voor de zomervakantie de uitslag: GESLAAGD!

Voor mij was deze jongen al op vele fronten al geslaagd dit jaar: hij leerde zich te conformeren aan gemaakte afspraken, hij zag in dat hij toch moest leren voor het examen, hij volgde met een glimlach bijles van een docent voor een vak waar hij zelf vaak blokkeerde, hij greep nieuwe kansen en liet mij hem daarbij helpen. En misschien wel het belangrijkste: we konden vieren dat successen haalbaar zijn door met elkaar samen te werken! Aan het einde van de zomervakantie, bij de start van het nieuwe schooljaar, trilt mijn telefoon en ik krijg een grote lach op mijn gezicht…. Zo voelt succes!